Corontainekerst
Burenbezoek dat eindigde met een ziekenboeg
Nadat we bijna een heel jaar coronavrij waren doorgekomen, sloeg de onzichtbare vijand alsnog toe. Het venijn zit in de staart, zeggen ze weleens. Na een jaartje allerlei mensen niet of op anderhalve meter te hebben gesproken, snakte ik naar een liveontmoeting en ging ik in op de vraag van de buren of we in de kerstlockdown bij hen een drankje wilden komen drinken. Maar dat zij kort daarvoor een besmette dochter in huis hadden gehad, dat wisten we niet. Blijkbaar dwarrelden er in de woonkamer gevaarlijke aerosolen, want twee dagen na het bezoek werd ik overvallen door een vreemde, snerpende pijn tussen de schouderbladen, arm en nek. Hoe kan dat nou? vroegen mijn man en ik ons af. Misschien verkeerd in bed gelegen? De pijn ging gepaard met koude rillingen en hield drie dagen aan. Ik kon mijn arm en hoofd nauwelijks bewegen. Rode lamp, ibuprofen, spierbalsem: niets hielp.
Weer een dag later kwam er een hoestje bij, mijn man kreeg een ruwe keel en ook wat schouder-nekpijn. Op maandagmorgen bekroop ons de gedachte dat het weleens Corona kon zijn. Inmiddels had ik een koortsige nacht achter de rug, ja hoor de thermometer wees 38. En dat is voor mij 'erg hoog', ik voelde me beroerd. Manlief idem dito en toen kwam het telefoontje van de buren: Dochterlief was positief en buurman lag ziek te bed. Mijn man maakte meteen een afspraak voor een test, ik voelde me daarvoor te ziek, kon bovendien de auto niet in vanwege die schouder/nekpijn. De volgende dag kreeg Jan de uitslag: positief en een dag later ik ook. Daar zaten we dan, er niet helemaal gerust op hoe we dit zouden doormaken, tenslotte zijn we 71 en 77 jaar.
De reacties van familie en vrienden waren hartverwarmend, er werd een kerstboeket bezorgd, boodschappen gedaan, een buurvrouw bracht heerlijke verse tomatensoep met stokbrood en een mooie bos Amaryllis. Telefoontjes, appjes van bezorgde en meelevende vrienden. Kortom, het werd dan wel een Corontainekerst, maar we waren allerminst eenzaam. Iedereen dacht aan ons. En dan nu de geruststellende boodschap: ook als ouder echtpaar ( wij zijn die Opa en Oma) kun je dus een milde Corona doormaken, want een week na onze besmetting zijn we al weer aardig aan het opknappen. Hopelijk blijft dat zo en kan met onze ervaring de angst bij sommige mensen enigszins worden weggenomen. Maar... wees er op verdacht dat ogenschijnlijk gezonde mensen wel degelijk het virus bij zich kunnen dragen.
Fijne kerstdagen en een gezond 2021!