STILL GOING STRONG
In de Volkskrant las ik een aankondiging van een podcast met Anna Enquist. Nu luister ik nooit naar podcasts, maar er werd aangekondigd dat Anna Enquist het schrijven van boeken ziet als bezigheidstherapie. Dat trof mij want dat is het voor mij eigenlijk ook. Ik heb weliswaar het doel voor ogen om mijn lezers te interesseren voor in de vergetelheid geraakte kunstenaressen. Maar behalve dat edele doel is schrijven voor mij ook bezigheidstherapie. De uren dat ik brononderzoek doe en achter de computer zit zou ik ook kunnen besteden aan het bakken van een taart of het breien van een trui, zoals mijn lieve moeder deed. Maar ik vul mijn vrije tijd liever met het denken en schrijven over de levens van vrouwen die dwars tegen de heersende trend in gingen en van kunst hun beroep maakten.
Nu denken sommigen misschien: Waarom schrijf je geen fictie? Mijn boekenkast overziend kom ik tot de conclusie dat veel bekende auteurs dat ook niet doen. Susan Smit, Simone van der Vlugt, Carolijn Visser, Connie Palmen, Joke Hermsen, Adriaan van Dis, Arthur Japin: allemaal putten ze inspiratie uit de levens van historische figuren of ze gebruiken hun eigen leven als belangrijke bron. Vrijwel niemand schrijft pure fictie.
Ook ik niet, want ik verdiep mij graag in de levens van vrouwen die een passie hadden voor kunst. Ik doe mijzelf een groot pezier met de studie naar hun levens, hun kunst en de geschiedenis van hun tijd. Dan volgt het schrijven van de roman, wat een creatieve puzzel is, waar ik met plezier aan werk. Tenslotte doet het mij plezier om te merken dat mijn boeken gewaardeerd worden door een groeiend aantal lezers. Dus ik blijf lekker bezig. Toen ik mijn zesde boek op facebook had geplaatst: "Het goud dat zij vond" (te bestellen bij h.vankesteren@zeelandnet.nl) over de beeldhouwster Camille Claudel schreef iemand treffend: Henny, still going strong. En daar hou ik mij aan!
