Nee, dan de Duitse taal!
Wende Schneider, zangeres of zanger?
Tijdens een meerdaags verblijf in Duitsland bezochten we een aantal musea vanwege het boek dat ik over een Duitse kunstenares schrijf. Ik schrijf nadrukkelijk: kunstenares, want ik houd mij niet aan de genderneutrale regels van onze Nederlandse taal. Dan zou ik namelijk "kunstenaar" moeten zeggen en niet "kunstenares." Ik heb daar al in een eerder blog mijn weerzin over uitgesproken. We volgen daarmee slaafs de Engelse taalregels, want daarin kennen ze ook geen vrouwelijke vorm voor : painter, dancer, singer, writer.
Nee, dan de Duitse taal! Wordt een beroep in het algemeen besproken, dan is het: Kunstler*in, Author*in, Schriftsteller*in, Sanger*in. Elke "mannelijke" vorm wordt consequent aangevuld met een sterretje en de uitgang: "in". Daar doen ze in Duitsland niet moeilijk over. Wordt er uitsluitend een vrouw aangeduid? Dan is het: Spielerin, Authorin, Schriftstellerin.
- Waarom kan dat bij ons niet? Schrijfster, naaister, voetbalster, kapster, schilderes, zangeres, danseres. Allemaal mooie en correcte woorden, toch? En dan hebben we ook nog beroepen aangeduid met franse woorden: coupeuse, assistente, regisseuse, redactrice, serveerster, komedienne. Prachtige woorden! Inderdaad, een overblijfstel van de Franse tijd, maar is dat erg?
- Het allermakkelijkst en iets minder mooi zijn de woorden die je met een "e "aanvult: journaliste, gitariste, dirigente. Maar wel veel makkelijker dan wanneer je moet zeggen: vrouwelijke dirigent, vrouwelijke journalist, vrouwelijke voetballer.
